Pastiche

Naar aanleiding van een interview in De Volkskrant van gisteren met bewerker Pietjan Dusee en regisseuse Yvonne van Beukering van de toneelversie van De Helaasheid der Dingen van Dimitri Verhulst heb ik me aan een pastiche gewaagd. Dusee zegt in het interview onder andere: “We wilden er op het toneel géén slemppartijen van maken. Geen stoere zuipverhalen”. En Beukering voegt er aan toe: “Dat zuipen is meer een mannending. Mij gaat het vooral om het effect dat zo’n opvoeding heeft op een kind.”

De Helaasheid der Dingen is met stip het boek waar ik de laatste jaren het meest om heb gelachen. Ik mocht het niet in bed lezen, omdat ik steeds zo lag te schuddebuiken dat mijn vrouw er niet van kon slapen. Het staat van de eerste tot de laatste bladzijde vol fantastische zuipverhalen. Daar lust ik wel pap van. Daarom liet ik op mijn theaterblog vandaag de emoties maar eens de vrije loop.

Puur voor de lol heb ik Verhulst al eens eerder gepersifleerd op het blog van het Nieuw Humoristisch Front, waar ik heel wat actiever ben dan op mijn literatuur- en theatersites. Misschien komt daar ooit nog verbering in, dus blijf a.u.b. dit blog bezoeken.